Erteleme, hepimizin aşina olduğu bir davranış biçimi. İşin içine azalan dikkat sürelerimizi de katarsak, profesyonel ve sosyal yaşantımızda hangi konulara öncelik verme ve eyleme geçme konusunda yaşadığımız karmaşa daha de belirginleşiyor.

Başarı kavramı herkese göre değişebiliyor. Örneğin, ebeveynlerin çocukları için başarı beklentilerini ele aldığımızda kimisi için ders/okul başarısı, kimisi için meslek/iş başarısı öne çıkabiliyor. Buradaki önemli nokta, bu beklentilerin arkasında toplumun veya sosyal ortamdaki kişilerin söz konusu kişi hakkındaki görüşlerinin de devreye giriyor olması.

Yeni nesil ebeveynler, çocuk gelişimi konusunda bilimsel verilerle kendilerini geliştirmeyi önemsiyorlar. Çocuklarının eğitimleri kadar kendilerini eğitmelerinin de çocuklarını ne kadar olumlu etkilediğini farkındalar. Önemli olan bu değerli bilgileri günlük yaşamda uygulamaya sokabilmek. Bize göre gerçek başarı da burada yatıyor. Başarılı çocuklar yetiştirmeden önce ilk iş bu değerli bilgileri uygulamayı başarabilmek olabilir mi?

Ebeveynler ve öğretmenler olarak hepimiz zaman zaman çocuklarla olan iletişimimizde sorunlar yaşayabiliyoruz. Bu sorunlar genellikle her iki tarafın istek ve ihtiyaçlarının yeterince karşılanmadığı durumlarda meydana geliyor.

Çocuklarımızın gelişimlerini desteklemek için doğal olarak öncelikle onların zayıf yönlerini iyileştirme doğrultusunda bir eğilimimiz vardır.

“Pozitif Disiplin” kavramı bireysel psikolojinin büyükbabası sayılan Avusturyalı doktor ve psikoterapist Alfred Adler'in köklü felsefesine dayanıyor. Adler, çocuklar dahil tüm insanların İNSAN ONURU ve SAYGIYLA davranılmayı hak ettiğini savunuyor.