Günümüzde ebeveynler, çocuklarının geleceğine dair tüm sürece belki de hiçbir kuşağın olmadığı kadar emek, plan ve kaygı yüklüyor. Eğitim sisteminden özel kurslara, oyuncak seçiminden yaz kamplarına kadar her detay, “doğru” çocuk yetiştirmenin bir adımı gibi görülüyor. Ancak şu soruyu ne sıklıkla soruyoruz acaba? Yetiştirmeye çalıştığımız çocuk, gerçekten var olan çocuğumuz mu; yoksa zihnimizdeki bir model mi?

Çocuklarımızı geleceğe hazırlarken cevabını en çok aradığımız sorulardan birisi şudur:

“Kendi başına harekete geçen, zorlandığında pes etmeyen, kendi yönünü bulabilen çocuklar nasıl yetiştirebiliriz?”

Günümüzde çocuklarımız “başarı” peşinde koşarken acaba kendi iç seslerini duymakta, kendileriyle bağlarını güçlendirmede ve en önemlisi kendilerini tanımakta zorlanıyorlar mı?

Çocuklarımızı yalnızca sınavlara değil; belirsizliklere, duygusal fırtınalara, başarısızlıklara ve dönüşüme hazırlamak durumundayız. Artık “başarı” tanımı yalnızca akademik notlarla değil, çocukların içsel dayanıklılığı, duygusal çevikliği, sosyal becerileri ve yeniden deneme kapasitesiyle ölçülüyor. Bu anlamda, klinik psikolog Dr. Mona Delahooke’nin  Türkçe’ye “Beyinden Bedene Çocuk Odaklı Ebeveynlik” ismiyle çevrilen kitabı (Brain-Body Parenting), hem ebeveynler hem de eğitimciler için ezber bozan bir rehber niteliğinde.

Sınava hazırlık sürecinin son haftalarında doğru yönlendirme ve yüksek motivasyonla dengede kalarak başarıya ulaşmanın mümkün olduğuna inanıyoruz.

LGS’ye 9 hafta kala tekrarlar, stratejik soru çözümü, deneme analizi , zihin yönetimi kadar zihni sakinleştirmek ve güçlü olunan bilgi birikiminin verimli kullanılması da önemlidir.

Başarıyı elde etmek için sahip olmamız gereken en önemli nitelikler nelerdir? Başarılı insanlara baktığınızda ne gibi ortak özellikler görüyorsunuz? Sadece yetenekli olmak mı yeterli, yoksa azim, çaba ve tutku daha mı önemli? Ve en önemlisi, başarıyı elde etmenin sırrı öğrenilebilir mi?